Κεφαλληνιακή Ελάτη
Κεφαλληνιακή Ελάτη: Κωνοφόρο δέντρο ευρύτατα διαδεδομένο στις εύκρατες και ψυχρές χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Β. Αμερικής.
Το πιο γνωστό και διαδεδομένο έλατο στην Ελλάδα είναι η ελάτη η κεφαλληνιακή. Είναι ελληνικό είδος, ενδημικό της χώρας και μοναδικό στον κόσμο. Φτάνει σε ύψος τα 20 μ. και φύεται σ? όλα τα ελληνικά βουνά, σε ύψος 800 έως 1.800 μ. Φύεται σε γόνιμα βαθιά εδάφη από 800-1800μ. πάνω από τη θάλασσα και σε κλίμα σχετικά γλυκό. Ανθίζει Μάιο με Ιούνιο, έχει ύψος 15-25μ., είναι ευθύκορμη με διακλαδώσεις και σχήμα πυραμιδοειδή.
Είναι κομψότατο δέντρο που φυτεύεται ως καλλωπιστικό σε πάρκα και δεντροστοιχίες. Η ρητίνη του, γνωστή ως ελατόπισσα, χρησιμοποιείται από την πρακτική ιατρική ως φάρμακο. Το ξύλο του διατηρείται πάρα πολύ και το μεταχειρίζονται συχνά σε οικοδομικές και ναυπηγικές κατασκευές.
Στις μέρες μας το γνωρίζουμε σαν το ιδανικότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το έλατο ονομαζόταν από τους αρχαίους Έλληνες Πίτυς όπως και το πεύκο, και ήταν το ιερό δέντρο του θεού Πάνα. Αυτός είχε κάποτε ερωτευθεί την νύμφη Πίτυ που άρεσε και στον Βοριά. Η Πίτυς προτίμησε τον Πάνα που έκανε λιγότερο θόρυβο, κι ο Βοριάς για να την εκδικηθεί την φύσηξε και την γκρέμισε κάτω από ένα βράχο. Εκεί την βρήκε ξεψυχισμένη ο Πάνας και την μεταμόρφωσε στο ιερό του δέντρο έλατο. Από τότε η νύμφη έκλαιγε κάθε φορά που φυσούσε ο βοριάς και τα δάκρυά της είναι οι σταγόνες ρετσινιού που στάζουν κάθε φθινόπωρο από τα κουκουνάρια του έλατου.
Στο Ταΰγετο το τελευταίο έλατο προς τη δυτική πλευρά βρίσκεται σε ύψος 1802μ. Βρίσκεται στη βάση ενός μεγάλου βράχου, αφού αγαπά τη σκιά και για να φυτρώσει χρειάζεται τη σκιά μεγάλων δέντρων. Aν ένα ελατοδάσος καεί και απογυμνωθεί, είναι πολύ δύσκολο να ξαναγίνει σε γυμνές πλαγιές που τις «χτυπά» ο καυτός ήλιος, όπως τις ψηλές κορφές του Ταϋγέτου. Τα τελευταία εκατό χρόνια τα ελατοδάση της κεφαλληνιακής ελάτης στην Ελλάδα, έχουν υποστεί μεγάλη κακομεταχείριση, λόγω της βόσκησης, των πυρκαγιών και της μεγάλης ξηρασίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια. Τα ελατοδάση της Νοτίου Ελλάδος αποτελούν ειδικό τύπο βιοτόπων, γι' αυτό θα έπρεπε να προστατεύονται.
Άλλα γνωστά είδη του είναι δύο: η ελάτη η κτενοειδής και η πικέα η υψικάρηνη. Η ελάτη η κτενοειδής έχει ύψος 40-50 μ., σκουροπράσινη κόμη και διακλαδίζεται οριζόντια. Τα φύλλα της είναι κοντά και σκληρά, διατεταγμένα σε δύο σειρές στα πλευρά των κλαδιών. Η ξυλεία της είναι μαλακή και πολύ ανθεκτική. Στην Ελλάδα φύεται στη βόρεια Μακεδονία. Η πικέα η υψικάρηνη έχει ψηλό κορμό και βαρύ ξύλο. Τα φύλλα της είναι κοντά και λεία, οι κώνοι κρεμαστοί και η κόμη σκουροπράσινη. Στην Ελλάδα φύεται στη Ροδόπη σε υψόμετρο 2.500 μ. Το ξύλο της χρησιμοποιείται στην κατασκευή παιχνιδιών και μουσικών οργάνων.
Επισκέψεις: 2150